Waar is de (media-)politie als je die nodig hebt?

https://www.maurice.nl/2021/01/29/mediapoilitie/

Leestijd: 9 minuten

Aanpassing 3 minuten geleden door MauriceGisteravond was er een duidelijk gecoördineerde aanval van NPO3/KRO-NCRV, Pointer, NRC en (dat komt nog) de Correspondent.

Ik kan en wil daar nog veel over zeggen. En ik ga dat op meerdere manieren doen:

1. De wijze van optreden van de journalist en redactie van NRC was uitermate onfatsoenlijk. Daar had ik gisterenmiddag al communicatie met hen over. Desondanks hebben ze het artikel geplaatst en me niet de ruimte gegeven om in het weekend te reageren waarom ik had gevraagd. Ik heb daarover zojuist een klacht gestuurd naar de ombudsman en hoofdredacteur van de krant. Die klacht treft u hieronder aan, zodat u ziet hoe dat bij zo een nette krant achter de schermen kan toegaan.
2. Ten aanzien van het programma Propaganda, Pointer en de Correspondent (die werken onderling samen) wil ik nu volstaan met te melden dat toen ik eenmaal hoorde wat hun insteek was en welke deskundigen ze o.a. gebruikten (o.a. Prof. Albers, die in december nog een tweet plaatste met de tekst dat de lockdown die toen ingevoerd werd mede door mij kwam) heb ik geweigerd daaraan mee te werken. Ik heb al vaak gezegd dat ik graag in debat wil met iedere criticaster onder de voorwaarde dat het een neutrale moderator is en dat het hele debat live uitgezonden wordt/teruggekeken kan worden (via YouTube bij voorbeeld), zodat de kijkers dan zelf hun oordeel kunnen geven over de kracht van beider argumenten. Ook met iemand als Prof. Albers. Maar ik weiger aan een concept mee te doen, waar de journalisten, nadat ze zelf bepalen welke deskundigen ze nemen (en dan iemand nemen die qua het voorkomen van aerosolen niet meer in de mainstream zitten van de mening van de wetenschap), vervolgens hun opmerkingen aan mij voorleggen en daarna zelf gaan bepalen wat ze van die critica.sters en van mijn reactie in het programma meenemen. Helaas had ik daar in het verleden ook al slechte ervaringen mee. En toen ik hun aankondiging van het programma in Het Parool zag en ze ook nog mijn verleden erbij trokken (waar ook nogal wat over te zeggen is qua feitelijke inhoud) ben ik helemaal blij dat ik niet meegewerkt heb.

Dit weekend zal ik via een speciale uitgebreide aflevering van Bij De Hond in De Pod uitgebreid terugkomen op de inhoudelijke punten die aan de orde zijn gesteld. Ik hoop dat die zondag klaar is om gepubliceerd te worden.

Dus nu volgt mijn brief aan de hoofdredactie en ombudsman van NRC van vanmorgen.

De brief aan NRC

Hierbij ontvangt u van mij deze formele klacht. Ik beraad me verder op nadere actie. Maar ik wil eerst uw reactie en die van de ombudsman vernemen.

Drie maanden geleden

Op 27 oktober kwam Andreas Kouwenhoven bij mij langs. Hij vertelde dat hij ruimte in de krant wilde geven aan het inhoudelijke verhaal, dat ik vertelde. In het gesprek leek het dat hij het volledig met me eens was en hard zijn best zou doen om ruimte in de krant te krijgen voor mijn lijn van denken over de verspreiding van het virus. Ook zou hij met anderen gaan spreken. Ik denk dat het gesprek 2 uur duurde. Het was een fijn gesprek. Eindelijk een journalist van NRC die echt geinteresseerd leek te zijn wat mijn bevindingen waren en hoe ik dat onderbouwde. En het er ook volkomen eens mee was. Ik liet hem in vertrouwen en niet voor publicatie  (en dat heb ik toen duidelijk benoemd) laten zien dat er veel steun voor me was en zelfs tijdens ons gesprek nog geld werd gedoneerd. Toen hij weg ging, zei ik nog gekscherend tegen hem:  “Het zal me verbazen als dit artikel in je krant komt”. Hij vroeg toen ook nog contact informatie van Jaap Goudsmit, Peter de Man (ventilatieproblemen in zorginstelling  Maassluis) en van een contact van mij bij het RIVM.

Inderdaad zag ik de weken na ons gesprek geen artikel dat geplaatst werd. Ergens vorige maand kreeg ik een keer een kort telefoontje dat hij er toch nog mee bezig was. Daarna heb ik niets meer gehoord.

De eerste versie, 4 uur tijd

Gisterochtend tussen 11 en 12 ’s ochtends kreeg ik ineens een artikel gestuurd met het verzoek om voor 16 uur ’s middags te reageren. Ik was verbijsterd. Dit artikel ging helemaal niet over ons gesprek, maar was een samenraapsel van zaken, die anderen over mij gezegd hebben (o.a. Willem Engel) met ook nog diverse feitelijke fouten. Zoals mijn betrokkenheid bij een website Deltaplan Ventilatie Onderwijs, waar ik niet alleen niets mee te maken had/heb, maar ook toen niet eens wist dat die gestart was. De enige flinterdunne link was dat die site was gestart door iemand die ik al een tijdje kende uit het onderwijsveld, maar die geen overleg met me had gehad over die site. Er werd in het artikel van Andreas een soort net geweven, waarbij de lezer wel moest denken dat er bij mij toch diverse dubbele bodems zaten (en vooral ook dat ik commerciële redenen/belangen had). Terwijl ik juist me daar verre van had gehouden. Ik had op mijn website vele advertenties kunnen plaatsen van aanbieders in de markt, maar dat heb ik dus bewust niet gedaan. Om juist onafhankelijk te kunnen zijn en blijven.

De journalist belde me vooraf dat hij een concept artikel had gemaild en of ik wilde antwoorden. Ik zei gekscherend: “Goh, mag het nu wel geplaatst worden in jullie krant?”.

Toen ik het stuk las, viel ik van mijn stoel. Wat me het meest stoorde aan dat stuk, was dat het niet de insteek had van ons gesprek 3 maanden geleden. Dat er gebruik werd gemaakt van allerlei informatie van derden. En dat Andreas niet het fatsoen had gehad om me, terwijl hij dit volslagen andere artikel aan het maken was, te bellen en te zeggen: “Het artikel krijgt een heel andere insteek, mag ik nog even langs komen, zodat ik wat tegen je aan kan leggen wat ik gehoord heb?”. Nee, niets van dit alles. Het was een totaal ander artikel geworden en ik moest binnen 4 uur reageren.

Wat een onfatsoen, wat een lage manier van journalistiek bedrijven! Om niet nog een keer langs te komen met de nieuwe insteek en de nieuwe informatie. En om me vervolgens slechts vier uur te geven om te reageren.

Ik heb toen telefonisch en via de mail mijn onvrede geuit, zowel aan hem als aan de hoofdredactie als aan de ombudsman, en vervolgens wel  de feitelijke onjuistheden uit dat  artikel benoemt. Waarbij ik me ook afvroeg waarom het artikel met een referentie naar een website moest eindigen (Deltaplan Ventilatie Onderwijs), waar ik niets maar dan ook niets mee te maken heb. Iets wat ook gemakkelijk gecheckt had kunnen worden!

De tweede versie, 4 uur tijd

Twee uur later kreeg ik een sterk aangepast artikel toegestuurd, waar nog harder op de man werd gespeeld. Blijkbaar was dat de de wraak op mijn eerste reactie, waarin ik ook al gewezen had op de onfatsoenlijke manier van handelen door Andreas.

Nog steeds stond aan het slot die website waar ik niets mee te maken had/heb en ook weer beschrijvingen van Willem Engel over wat ik wel of niet zou denken. Ook dat was een infame manier om mij te framen. Ik had in oktober een gesprek van 2 uur gehad met Andreas over wat ik vond en vind. Ik schrijf iedere dag artikelen over wat ik vind. Ook dat maakt een ontwikkeling door. Dus daarover had Andreas nog vragen kunnen stellen (het was immers alweer drie maanden verder).

Maar niets van dit alles. Willem Engel wordt gebruikt om te beschrijven wat ik denk, voel of vind.

Als Andreas de ontwikkeling had gevolgd, en dat is niet zo moeilijk, weet hij dat ik de eerste video van Willem Engel (die van 29 mei) sterk vond. Maar dat ik vanaf juli me op geen enkele wijze verder met Viruswaanzin, later Viruswaarheid of Willem Engel heb bezig gehouden. Ik bleef in enkele app-groepen zitten, om te lezen wat men daar vond en dacht. Waar ik wellicht verwijzingen naar relevante artikelen of studies uit kon halen. Maar ik plaatste daar zelden of nooit een bericht in. Soms een link naar mijn blog. Maar ook dat is niet relevant voor Andreas, want door me in het artikel te linken aan Viruswaanzin (zie ook de kop waarin ik o.a. “laveer tussen Viruswaanzin”) en Willem Engel te laten zeggen wat ik vind, weet hij en de redactie van NRC maar al te goed welk effect dat heeft op de lezers van NRC: “Die De Hond hoeven we niet serieus te nemen, die is eigenlijk zelf een wappie”.

Ik kreeg tot 18 uur om op dit nieuwe artikel te reageren, waar wederom vertrouwelijke informatie in stond over de donaties die ik in oktober kreeg. Ik reageerde toen dat ik geen tijd en kracht meer had om echt inhoudelijk te reageren. Want ik had een enorme, emotionele dreun gekregen door de wijze waarop ik me behandeld voelde door de journalist. Een journalist die zich in oktober nog zo positief had opgesteld over mijn manier van aanpak en toen ook expliciet had gezegd dat hij de aanpak van zijn eigen krant onjuist vond. Er in dat tweede artikel werd door Andreas nog meer op de man gespeeld en ik wilde in het weekend reageren. Tevens gaf ik nog een aantal namen op, waarmee contact opgenomen kon worden. Ik meldde wel daarbij dat de passage over het geld er nog steeds in stond en dat in ons gesprek in oktober expliciet was benoemd dat dit vertrouwelijk was.

Ik kreeg alleen een reactie dat het geld eruit gehaald zou worden, maar niet dat men al ging plaatsen.

Desondanks toch geplaatst

Ik constateer nu dat het artikel desondanks wel geplaatst is, zonder dat ik dus op de tekst in het uiteindelijk artikel zelf heb kunnen reageren. Ik was en ben onthutst. Over het feit dat ik drie maanden geleden uitgebreid met een journalist praat, die dan niets met het gesprek doet (of mag doen), over dat ik dan “out of the blue” een volledig ander artikel krijg met veel feitelijke fouten en insinuaties. Waarbij de journalist niet het fatsoen had om een nieuw gesprek met me aan te gaan om te voorkomen dat die fouten werden gemaakt. Dat ik met het mes op de keel slechts vier uur de tijd kreeg om te reageren. En over het feit dat als ik dat ook nog doe en vervolgens geen aangepast artikel krijg, maar een duidelijk veranderd artikel, van mij geeist wordt dat ik dan weer slechts vier uur de tijd krijg om te reageren. Als ik vervolgens zeg dat ik geen tijd en kracht meer heb op dat moment en het in het weekend doe, gaat men toch (onaangekondigd?) over tot plaatsen. Wat was de urgentie van het artikel om het dan toch vandaag te plaatsen? Wellicht omdat er blijkbaar een georganiseerde aanpak was van NPO3, Pointer en de Correspondent om karaktermoord op mij te plegen!

Helaas is het karakteristiek 

Het is karakteristiek voor het optreden van uw krant en een aantal andere media, zoals De Volkskrant om mij in de afgelopen 10 maanden nooit echt aan het woord te laten over mijn bevindingen, hoezeer er ook al in maart/april relevante informatie was over de andere wijze van verspreiden van het virus dan het RIVM en OMT stelden. Dat het virus voornamelijk door de lucht verspreidt, waarbij mensen het in de lucht zwevende virus een langere tijd inademen en daardoor besmet worden. Dat ook bij gesprekken op korte afstand het besmetten niet voornamelijk gebeurt via een grote druppel die dan blijkbaar volgens het RIVM een magische boog volgt om dan in je neus of mond terecht te komen (“hole in one”). Wat een misleiding het is om te stellen dat als je maar je handen goed wast en 1,5 meter afstand houdt van elkaar, dat je dan niet besmet kunt raken. Ook bij -met name langere- gesprekken (face-to-face) op niet al te verre afstand van elkaar, zijn het niet de grotere druppels, maar zijn het de microdruppels die zweven en die je vervolgens inademt. En omdat die virusdeeltjes dan direct diep je longen in gaan, kunnen ze daar veel schade aanbrengen. Iets wat uit veel onderzoek al gebleken is. Zelfs die van het RIVM in 2011 over het griepvirus.

Door daar vrijwel nooit aandacht aan te schenken of als dat gebeurt direct de standpunten te brengen van de Nederlandse deskundigen (die inmiddels standpunten innemen die wereldwijd steeds minder aanhang hebben) volgt uw krant het denkbeeld dat de voorgestelde maatregelen van het RIVM/OMT prima zijn, maar dat als er toch besmettingen ontstaan dat volledig aan het slechte gedrag van Nederlandse bevolking te wijten is. En omdat die besmettingen ontstaan (zeker tijdens de herfst en winter en dat komt omdat dan door de lage luchtvochtigheid het virus veel langer blijft zweven), krijgen we vervolgens maatregel op maatregel op maatregel. Die allemaal maar deels helpen (zeker tijdens de herfst en winter) omdat een cruciaal element van de overdracht van het virus niet wordt benoemd.

Maar daarover een gesprek met mij te voeren in uw krant en uw lezers daar deelgenoot van maken, was blijkbaar 10 maanden lang niet opportuun. Als schoothondjes volgde u en volgt u kritiekloos de lijn van het RIVM en het OMT.

In oktober leek het erop, door dat gesprek met Andreas, dat er ineens wel ruimte was voor dat verhaal.

Maar dat leidde toen ook niet tot een artikel.

Maar drie maanden later is er dan plots wel een heel stuk vol met feitelijke onjuistheden. Een stuk dat slechts één bedoeling heeft, namelijk om mij een kwaad daglicht te stellen en te framen. Waarin ook informatie staat die off the record is benoemd. Waarbij niet de moeite is genomen om mij nog eens te interviewen. Want tenslotte zijn we drie maanden verder en heb ik in mijn dagelijkse onderzoek meer boven tafel gekregen. Waarin wel gedateerde informatie wordt gebruikt. Waarbij men niet de beschaafdheid kon opbrengen om mij langer de tijd te geven om op de feitelijke inhoud van het stuk gedetailleerd te reageren.

Ten slotte

Ik denk dat heel veel lezers van het NRC, die tenslotte al maanden uit de krant kunnen halen dat de overheid, RIVM en OMT het naar behoren doen, blij zullen zijn met het stuk. Dan hoeven ze mij niet meer serieus te nemen en hobbelen we gestaag en tevreden verder van maatregel naar maatregel. Met daarbij een draconische nevenschade, die deels onnodig was en nog steeds onnodig is. En zonder ook rekening te houden met het grote seizoenseffect van dit virus (net als bij de griep).

En die aanpak en nevenschade hadden deels vermeden kunnen worden als media zoals NRC Handelsblad en De Volkskrant hun taak als “waakhond” wel goed hadden ingevuld.

Ik vind het artikel dat geplaatst is, zeker in relatie met het complete gebrek aan kritiek t.o.v. mensen die voor het beleid van Nederland inzake deze crisis bepalend zijn (RIVM, OMT-leden, burgemeesters), een schokkend bewijs van hoe niet alleen veel burgers tijdens deze crisis van slag zijn geraakt, maar ook uw krant. En hoe triest eigenlijk uw afwegingsproces is van wat wel of niet belangrijk is tijdens deze crisis.

Ik stel er prijs op dat de formele aspecten van mijn klacht tegen dit optreden van uw journalist en het feit dat het artikel toch is geplaatst, ondanks dat ik aangaf het weekend te gaan reageren, door de ombudsman worden behandeld. En behoud me verder alle rechten voor t.a.v. de schade die ik oploop door het op op deze manier plaatsen van dit artikel met daarin het vermelden van vertrouwelijke informatie.

Maurice de Hond

Dat ik dit werk heb kunnen volhouden is zeker mede te danken aan de genereuze donaties van de bezoekers aan deze site. Juist deze poging tot karaktermoord benadrukt het belang van deze site. Hopelijk blijft u af en toe een (kleine) financiele donatie aan deze site gevn. Klik dan hier.

The post Waar is de (media-)politie als je die nodig hebt? appeared first on Maurice de Hond.